Grijs- en zilverbladigen in de rotstuin

[Thomas Eckert]

Prachtige foto's Thomas! 

Aquilegia jonesii en Polemonium viscosum zijn heel moeilijke planten. Hopelijk lukt het je om ze langere tijd in leven te houden.

Herman... mijn computer staat vol met foto's uit de Amerikaanse bergen die ik heb gekregen van een vriend die op plekken is geweest die heel moeilijk toegankelijk zijn en daardoor waarschijnlijk nauwelijks bekend.

Ik hoop dat je je niet verveelt als ik je er af en toe een paar laat zien...😉...

Ik zag ooit een presentatie over een excursie naar de Big Horns Mountains...de hellingen stonden vol met bloeiende A. jonesii.... ongelooflijk.

[Kris De Raeymaeker]

Bedankt Kris & Luc...
Aquilegia jonesii is ook voor mij de "heilige graal" onder de lage Aquilegia's van Noord-Amerika. Ik heb het verschillende keren geprobeerd, maar tot nu toe is het nooit de zuivere soort geweest, maar altijd hybriden of cultivars. Dit jaar heb ik drie verschillende partijen in de zaai... Wild zaad uit Alberta, wild zaad uit Wyoming (😉) en zaad van een Seedex (waar de echtheid eerst gecontroleerd wordt).
Er zijn nog meer mooie kleine akeleien uit het Midwesten (die hier al groeien)... maar deze is voor mij gewoon de "Blue Mauritius".
Kris... ik heb veel foto's van een vriend in het wild. Misschien vind je deze vooral mooi omdat er een Polemonium viscosum vlak naast groeit.

Je weet hoe wij dat noemen he Thomas ..." horticulteral p*** "  Ongemeen prachtig ...

[Kris De Raeymaeker]

Grote klasse, Thomas. Het is mij ook nooit gelukt om Aquilegia jonesii in bloei te krijgen. Ik duim voor je! Blijft de “Blue Mauritius” zo klein of wordt de bloemstijl later langer?
Polemonium viscosum is voor mij ook moeilijk.

Idem hier Eberhard ...maar ik geef toch nog niet op  En we duimen dat het bij Thomas wel een keer lukt....

[Kris De Raeymaeker]

Grote klasse, Thomas. Het is mij ook nooit gelukt om Aquilegia jonesii in bloei te krijgen. Ik duim voor je! Blijft de “Blue Mauritius” zo klein of wordt de bloemstijl later langer?
Polemonium viscosum is voor mij ook moeilijk.

Eberhard...voor zover ik weet blijven de bloemen aan de korte steel... bijna zittend. Tenminste in het wild. Misschien verduidelijken deze andere foto's dat. Ik denk dat de compactheid van het gebladerte ook symptomatisch is.
Polemonium viscosum heeft in mijn omgeving ook nooit gebloeid... maar als slechts één van de drie exemplaren een bloem vertoont, zou ik al blij zijn. De laatste foto komt ook uit de wildernis... van Mount Frosty.

Tja ....het ultieme ....

[Kris De Raeymaeker]

Prachtige foto's Thomas! 
Aquilegia jonesii en Polemonium viscosum zijn heel moeilijke planten. Hopelijk lukt het je om ze langere tijd in leven te houden.

Mee eens Herman , maar sommigen onder ons houden van uitdagingen ... Ben er -vrees ik - ook bij 

[Thomas Eckert]

Een kleine schoonheid uit Turkije waar ik bijzonder blij mee ben...Matthiola trojana. Volgens mij liet Frankie vorig jaar een fantastisch exemplaar zien in volle bloei. Ik hou echt van de geometrie van het blad.

Hij is gezaaid in de winter van 22/23 en ik heb de zaden gekregen van Gerrit Eijkelenboom, die ik al een paar jaar tot mijn botanische vrienden reken... waarvoor ik erg dankbaar ben.

[Thomas Eckert]

Misschien niet het meest spectaculaire wat Colorado te bieden heeft... maar de harige nieuwe groei op Besseya ritteriana is precies naar mijn smaak.😉

Met een beetje fantasie zou je kunnen denken dat de paashaas er al is...🐰🐰

[Luc Gilgemyn]

Bedankt Kris & Luc...

Aquilegia jonesii is ook voor mij de "heilige graal" onder de lage Aquilegia's van Noord-Amerika. Ik heb het verschillende keren geprobeerd, maar tot nu toe is het nooit de zuivere soort geweest, maar altijd hybriden of cultivars. Dit jaar heb ik drie verschillende partijen in de zaai... Wild zaad uit Alberta, wild zaad uit Wyoming (😉) en zaad van een Seedex (waar de echtheid eerst gecontroleerd wordt).

Er zijn nog meer mooie kleine akeleien uit het Midwesten (die hier al groeien)... maar deze is voor mij gewoon de "Blue Mauritius".

Kris... ik heb veel foto's van een vriend in het wild. Misschien vind je deze vooral mooi omdat er een Polemonium viscosum vlak naast groeit.

Daar wordt een mens helemaal stil bij Thomas !!! 

[Thomas Eckert]

Ik heb twee exemplaren van Cheilanthes eatonii
(oude naam), waarvan de exacte identificatie nog niet is afgerond. Enig onderzoek en correspondentie met een specialist op dit gebied bracht aan het licht dat de onderkant van de bladeren ook bij deze soort zeer behaard moet zijn.
Dus gisteren probeerde ik een kijkje te nemen. Ik kon niets zien met het blote oog. Alleen een foto liet zien dat de onderkant van beide exemplaren erg behaard is.

Omdat deze kleine "Dryland" varen waarschijnlijk niet vaak te zien is, dacht ik dat het misschien wel iemand hier zou interesseren...;-)

Onnodig te zeggen dat ik andere kleine varens in vermeerdering heb die ideaal zijn voor onze rotstuinen...😎

Hier zijn de twee exemplaren met het respectieve zicht op de rug...

[Eberhard Prößdorf]

Prachtige Thomas, maar zeker erg gevoelig voor vocht.

[Mark Stolk]

Heel apart en ook de bovenkant van de bladeren is bijzonder, lijkt ook wel behaard.

[Thomas Eckert]

Prachtige Thomas, maar zeker erg gevoelig voor vocht.

Correct Eberhard... Ik bescherm deze droogteminnende varens tegen de winterse nattigheid met een kleine hoes. Maar vanaf de lente gaat de hoes eraf. Het lijkt niet beschadigd te zijn door de irrigatie... en dat geeft me vertrouwen.

Je kent mijn voorliefde voor kleine experimenten in de rotstuin...;-)

[Thomas Eckert]

Heel apart en ook de bovenkant van de bladeren is bijzonder, lijkt ook wel behaard.

Ja Mark... de bovenkant is helemaal behaard en daarom zilverwit. Het zilver verdwijnt alleen even als het regent tot het weer zichtbaar wordt na het drogen.

Ik hoop dat ik het succesvol kan vermeerderen door sporen...want het is een kandidaat voor klimaatverandering. Ik ben nog maar een jaar bezig met kleine varens, die in onze rotstuinen geïntroduceerd zouden moeten worden...ik denk dat ik nog wel een paar soorten kan laten zien die het proberen waard zijn.

[Thomas Eckert]

Een andere Eriogonum met naaldachtig zilverkleurig blad... Eriogonum thymoides. Zaden verzameld op de Colockum Pass in Washington (1200 meter). Gezaaid in de winter van 2019.

[Thomas Eckert]

Behoeft geen uitleg... Ipomopsis aggregata...😎