Bijzondere planten die de uitdaging van onze hobby vormen

[Thomas Eckert]

Ik heb nog kunnen genieten van deze unieke Nieuw-Zeelandse flora tot 2016... toen begon het "grote sterven". Dus nu blijven alleen herinneringen over... bijvoorbeeld Leucogenes leontopodium, die in 2016 bijzonder mooi had gebloeid.

Jawel Thomas , "Leucogenes " was destijds je "nickname" op het Schotse forum zeker ?

🙈🙈

Ja, dat klopt Kris. Omdat ik het geluk had alle vier de ondersoorten van het geslacht Leucogenes in mijn kleine Nieuw-Zeelandse collectie te hebben, vond ik de naam toepasselijk.

Hoewel het nog steeds het mooiste is wat ik me kan voorstellen, heb ik me erbij neergelegd dat het tot het verleden behoort.

Bijgaand een detail van de bloem van Leucogenes grandiceps (2016).

[Thomas Eckert]

De foto van de L. rediviva is van eergisteren... volgens mij zien ze er heel gezond uit.

[Kris De Raeymaeker]

De foto van de L. rediviva is van eergisteren... volgens mij zien ze er heel gezond uit.

Meer dan gezond Thomas ! Nu maak je ons wel wat jaloers ....

[Kris De Raeymaeker]

🙈🙈
Ja, dat klopt Kris. Omdat ik het geluk had alle vier de ondersoorten van het geslacht Leucogenes in mijn kleine Nieuw-Zeelandse collectie te hebben, vond ik de naam toepasselijk.
Hoewel het nog steeds het mooiste is wat ik me kan voorstellen, heb ik me erbij neergelegd dat het tot het verleden behoort.
Bijgaand een detail van de bloem van Leucogenes grandiceps (2016).

L. grandiceps heb ik nooit in bloei gehad en mijn enige plant ziet er niet zo gezond uit dat daar volgende lente kans toe bestaat Thomas.
Dus willen of niet ...ik zal je moeten volgen en me er bij neerleggen. Alleen Leucogenes tarahaoa doet het hier voorlopig nog een beetje ...
Daar is nog steeds wat hoop ...

[Thomas Eckert]

Misschien moeten we niet meer in het verleden leven, ook al zijn het mooie herinneringen... zoals mijn Raoulia lutescens bijvoorbeeld, die zich gedroeg als een bloeiende waterval.

Laten we liever naar de toekomst kijken en het hebben over soorten die beter kunnen omgaan met het veranderende klimaat. Met andere woorden, planten die langdurige droogte verdragen en onze rotstuinen zullen verrijken door gerichte bescherming te bieden tegen winterse nattigheid. Astragalus incanus ssp. incanus uit Spanje zou zo'n kandidaat kunnen zijn (?).

[Frankie Wulleman]

Het opmerkelijke bladrozet van Centaurea raphanina ssp. mixta, afkomstig uit Griekenland. Er komt zowaar een bloeiknop in, veel te vroeg natuurlijk of veel te laat. Hopelijk kan hij dit volgend voorjaar nog eens herhalen.

Die kende ik nog niet Frankie , maar er is allicht nog veel te ontdekken uit die rijke flora van Griekenland ....

Ik denk dat de Griekse flora en de flora uit de Balkan in het algemeen nog heel veel onbekende planten moet bevatten, Kris.

[Frankie Wulleman]

Hetzelfde geldt hier... ik bescherm deze en enkele andere Draba's ook in de winter.

Lewisia rediviva daarentegen staat hier 's zomers op verschillende plekken in de rotstuin volledig onbeschermd. Dit betekent dat ze niet gespaard blijven van water geven en elke week een beetje water krijgen. Dit lijkt ze niet te deren en ze ontwikkelen zich goed. Maar natuurlijk bescherm ik ze in de winter.

Wat een joekel, Thomas, prachtig is dat! 

[Frankie Wulleman]

Misschien moeten we niet meer in het verleden leven, ook al zijn het mooie herinneringen... zoals mijn Raoulia lutescens bijvoorbeeld, die zich gedroeg als een bloeiende waterval.

Laten we liever naar de toekomst kijken en het hebben over soorten die beter kunnen omgaan met het veranderende klimaat. Met andere woorden, planten die langdurige droogte verdragen en onze rotstuinen zullen verrijken door gerichte bescherming te bieden tegen winterse nattigheid. Astragalus incanus ssp. incanus uit Spanje zou zo'n kandidaat kunnen zijn (?).

Je kan het niet beter verwoorden, Thomas en ben het volledig met je eens. Het heeft geen zin om toch maar steeds die planten uit het verleden te willen proberen die het toen wel goed deden. We kunnen niet anders dan mee evolueren met het veranderende klimaat en planten uit te kiezen die het wel nog kunnen doen. En dat levert dan weer een ontdekkingstocht op waarbij we nog heel wat onbekende planten kunnen uitproberen.

[Thomas Eckert]

Nou... als ik heel eerlijk tegen mezelf ben, zou ik altijd schatten als Leucogenes leontopodium proberen. Zelfs als het totaal onredelijk is. Als je een bepaalde voorliefde hebt voor heel bijzondere planten, heeft het verstand niet altijd de overhand. Maar ik ben al wat gedisciplineerder geworden en doe het soms zonder hoogtepunten uit het verleden.

En tegenwoordig gebruik ik ook soorten die nu misschien beter groeien dan tien jaar geleden.

Dit ontwikkelingsproces zal waarschijnlijk ook tegenslagen veroorzaken... maar dat is normaal.

[Kris De Raeymaeker]

Ik denk dat de Griekse flora en de flora uit de Balkan in het algemeen nog heel veel onbekende planten moet bevatten, Kris.

Daar ben ik ergens zeker van Frankie ...Ik stond ook versteld  als ik zag hoeveel planten van jouw getoonde foto's (van de vorige lezing)er nog niet in cultuur zijn ...Dus kun je denken met gebieden als Griekenland en  Turkije ...

[Kris De Raeymaeker]

Nou... als ik heel eerlijk tegen mezelf ben, zou ik altijd schatten als Leucogenes leontopodium proberen. Zelfs als het totaal onredelijk is. Als je een bepaalde voorliefde hebt voor heel bijzondere planten, heeft het verstand niet altijd de overhand.

Dat is wat ik ook denk Thomas .....

[Kris De Raeymaeker]

Misschien moeten we niet meer in het verleden leven, ook al zijn het mooie herinneringen... zoals mijn Raoulia lutescens bijvoorbeeld, die zich gedroeg als een bloeiende waterval.
Laten we liever naar de toekomst kijken en het hebben over soorten die beter kunnen omgaan met het veranderende klimaat. Met andere woorden, planten die langdurige droogte verdragen en onze rotstuinen zullen verrijken door gerichte bescherming te bieden tegen winterse nattigheid. Astragalus incanus ssp. incanus uit Spanje zou zo'n kandidaat kunnen zijn (?).

Uiteraard heb je een punt  Thomas ....de vraag is hoe veel van die Spaanse , Turkse , Griekse , Amerikaanse planten dan weer bestand zijn tegen onze super vochtige en natte winters . Zelfs met bescherming . Maar de tijd zal het ons leren en uiteraard ook alle lof aan degene die dat , zoals jij , gewoon proberen ...En dat ook hier willen delen . Want doen is weten. !!!!   

[Luc Gilgemyn]

Hetzelfde geldt hier... ik bescherm deze en enkele andere Draba's ook in de winter.
Lewisia rediviva daarentegen staat hier 's zomers op verschillende plekken in de rotstuin volledig onbeschermd. Dit betekent dat ze niet gespaard blijven van water geven en elke week een beetje water krijgen. Dit lijkt ze niet te deren en ze ontwikkelen zich goed. Maar natuurlijk bescherm ik ze in de winter.

Prachtig exemplaar van Draba polytricha Thomas ! Ben zeer verbaasd om te zien dat je Lewisia rediviva niet beschermd in de zomer ! Onmogelijk hier ....Staan er gezond bij 

Bij Wim Boens staan er al jarenlang een tweetal in een Cactus trog, volledig onbeschermd, maar in puur zand... hij heeft elk jaar enkele bloemen.  Ze groeien wel niet bij zie ik, daarvoor zullen ze toch wel té mager staan.

[Kris De Raeymaeker]

Hetzelfde geldt hier... ik bescherm deze en enkele andere Draba's ook in de winter.
Lewisia rediviva daarentegen staat hier 's zomers op verschillende plekken in de rotstuin volledig onbeschermd. Dit betekent dat ze niet gespaard blijven van water geven en elke week een beetje water krijgen. Dit lijkt ze niet te deren en ze ontwikkelen zich goed. Maar natuurlijk bescherm ik ze in de winter.

Prachtig exemplaar van Draba polytricha Thomas ! Ben zeer verbaasd om te zien dat je Lewisia rediviva niet beschermd in de zomer ! Onmogelijk hier ....Staan er gezond bij 

Bij Wim Boens staan er al jarenlang een tweetal in een Cactus trog, volledig onbeschermd, maar in puur zand... hij heeft elk jaar enkele bloemen.  Ze groeien wel niet bij zie ik, daarvoor zullen ze toch wel té mager staan.

Dat was ik even kwijt Luc , maar nu je het zegt ...Misschien moet hij dan ook de volgende soort bij zijn rediviva proberen ...:Claytonia megarhiza.
Ik heb hem hier in pot en hij bloeide heel mooi dit voorjaar (foto 2 ) . In de zomer kreeg hij het wat lastig tijdens de warmste zomerdagen. Thomas had me daar voor gewaarschuwd. Hij zag er een tijdje minder uit en ik wist niet wat ik er van moest denken. Maar kijk , hij heeft zich volledig herpakt en het blad ziet weer helemaal mooi groen. (foto 1 )
Alleszins planten die in ons klimaat toch altijd wel een uitdaging zijn momenteel ...

[Thomas Eckert]

Absoluut fantastisch Kris...Claytonia megarhiza is voor mij een van de beste Noord-Amerikanen.

Ik heb mijn grote pot in de schaduw gezet uit "angst" voor hitteschade. Het gevolg was dat het blad lelijk lang werd. Eigenlijk zou hij er net zo compact uit moeten zien als die van jou. 👍

Nu heb ik de pot in het zand gezet en de meeste bladeren verwijderd. Er vormt zich al nieuw blad.
Op zondag herinnerde ik me dat ik in februari ook wat had gezaaid... en inderdaad zijn er de eerste tekenen van "nieuw leven". (foto)

Het is altijd goed om meerdere exemplaren te hebben van zulke relatief zeldzame planten...🤞