In deze beekvallei trof ik een klein bestand van Pulmonaria officinalis, het gevlekt longkruid. Nou ja, gevlekt? De meeste planten hadden onopvallend egaal groen blad, enkele exemplaren waren mooi bespot, zoals deze. Blijkbaar zit er ook heel wat variatie in het bladpatroon. De standplaats was in volle schaduw, enkele meters van de beek op een vochtige grond. Anders dan in mijn tuin, op veel drogere grond staat het blad van deze longkruiden veel mooier rechtop en oogt veel frisser, hier op zijn natuurlijke standplaats.
Dit beekje was voor een deel geflankeerd door hoge elzen die tot in het water groeiden. Het was tevens het biotoop van heel wat dieren, zoals de bijzondere waterspreeuw die ik meermaals zag, maar niet kon fotograferen. Deze Calopteryx-species bleef echter wel gewillig zitten. Dit is één van de mooiste libelsoorten die ik ken die enkel voorkomt in de nabijheid van snelstromende, zuivere wateren. Ook zijn vliegwijze is totaal anders van de andere libel- en waterjuffersoorten. Hij kenmerkt zich door de fladderende vliegwijze zoals een vlinder.
